Om de effecten van de activiteit op de lokale omgeving te beperken, wordt een isolatiezone (of bufferzone) gecreëerd. Deze zal zich aan de rand van de perimeter van de aangevraagde zone bevinden, binnen de zone zelf. In deze bufferzone zullen geen extractieactiviteiten plaatsvinden, zodat ze haar beschermende rol kan vervullen. De bufferzone wordt gebouwd op natuurlijke grond en wordt pas voltooid als de grond beschikbaar is. Dit valt onder de verantwoordelijkheid van SPI, dat ervoor moet zorgen dat de grond in het kader van de aanvraag onteigend wordt. 

Over het algemeen zal de isolatiezone minstens 10 meter breed zijn en bestaan uit beboste stroken en/of heggen, een hek met toegangspoorten, landbouw- en fiets/voetpad en grasstroken. 

In de gevoelige gebieden (Trou Loulou en wijngaarden) zal de isolatiezone ongeveer 50 meter breed zijn. Er wordt ook een beplante berm van 10 meter hoog aangelegd.